نفر اول بودن خیلی مسئولیت دارد! گاهی شده بفهمید که همه منتظرند یک نفر بلند شود تا بقیه هم همراهی اش کنند؟ انگار این نفر اول بودن باید در خون کسی باشد یا در جبینش چین بیشتری که نشانه اوّلیّت است، داشته باشد! آدمها فکر میکنند حتما باید یکی زودتر از آنها کاری را شروع کند و آنها دنباله رو باشند. کمتر کسی میخواهد و میتواند یک عده را به دنبال خودش بکشاند. حتی ممکن است یک نفر پر از ایده های سودآور باشد اما چون خیال میکند هیچ کس حاضر نیست روی طرحش سرمایه گذاری کند، آنقدر آن ایده در مغزش می ماند تا میپوسد و روزی که آن ایده در ذهن یکی از نفراولی ها جرقه میزند و بکارش میگیرد، به خودش افتخار میکند که زودتر از همه این ایده به ذهنش رسیده اما خب عملیش نکرده است! به کسی که دوستش دارد حرفی نمیزند و منتظر میماند تا او اول بگوید و هیچ کس تا ابدالدهر نفر اول نمیشود! برای اعتراض به کلاس ِ بی محتوای استاد هیچ کس کلاس را ترک نمیکند و همه منتظرند تا یک نفر، اول از همه بلند شود و سایرین هم به دنبالش! هیچ کس به راننده غیر خطی که گرانتر از خطی ها کرایه میگیرد اعتراض نمیکند و همه منتظر میشوند تا یکی دیگر اعتراض کند و نهایتا همه به پول ناحق دادن راضی میشوند! میداند که در کشور ما در حوزه x هیچ کس کار نکرده و این حوزه بکر، فوق العاده سودآور است، اما منتظر میشود تا کس دیگری اول وارد این حوزه شود و وقتی تمام امتحانهایش را پس داد، خودش هم وارد شود و تمام افتخارش هم این است که خودش به تنهایی و نفر اول، بکر بودن این حوزه را کشف کرده اما خب چون زرنگ بوده نشسته و تماشا کرده است! خیلی ها هم ترس از نفر اول بودن را پشت نقاب قسمت و تقدیر و گذشت و... پنهان میکنند! اما همه اینها یک مشت آدم ترسو هستند!

اگر مسئولین دولتی و حکومتی نیمچه سواد آکادمیک داشته باشند و نیم نگاهی به هرم نیازهای آقای مازلو انداخته باشند، میفهمند که ارتباط بسیار مستقیمی بین رفاه افتصادی و رضایت مردم از دولت و حکومت وجود دارد. اگر در تاکسی میشنوی که راننده از "مرگ بر شاه" گفتن پشیمان است، اگر میبینید که مردم ناآگاهانه هر دروغ زیبایی را که نوید آینده روشن میدهد باور میکنند، اگر میبینید که مردم ترجیح میدهند بروند ینگه دنیا و پول در جیب دشمنان قدیمی گردن کلفت بریزند، اگر جوانان را میبینید که همگی چمدان به دست راهی آمریکا و اروپا میشوند و اگر وسعشان نرسد به مالزی هم راضی میشوند، اگر میبینید که استاد دانشگاه جمهوری اسلامی را تخریب میکند و اصلاح اصلاح میکند، اگر میبینید که دختر دانشجوی چادری مذهبی برای تک تریبون اصلاح طلبی اش که آنهم اشغال شده اشک میریزد... همه برای نارضایتی است که ته تهش به اقتصاد وصل است! راننده تاکسی آخر شب باید با جیب پر پول به خانه برگردد، مردم امنیت شغلی میخواهند، دانشجو کار میخواهد، استاد احترام اجتماعی میخواهد که دستش جلوی دیگران دراز نباشد، دختر دانشجو محیط کار خوب میخواهد! اما ما فکر میکنیم چون در جامعه اسلامی زندگی میکنیم پس همه باید عارف الی الله باشند و پول برایشان چرک کف دست! دریغ که اگر کمی واقع بینانه و دلسوزانه برای این مردم تلاش کنند هیچ کس به اینکه کدام مسئول چه اعتقادی دارد و چه لباسی میپوشد و چقدر حقوق میگیرد هیچ کاری نخواهد داشت و چه بسا درخواست افزایش حقوق برای مسئولین هم بدهند! و اینطور یک جوجه هکر به آبروی یک سیستم حکومتی ناخن نمیکشد!