بعضی سیستم‌ها برای ورود افراد به درونشون هیچ فیلتری ندارند. تنها معیارهایی دارند که به برخی اهداف فرعی‌شون مرتبطه. مثلا افرادی که به صداوسیما وارد می‌شوند، قبل از اینکه فن‌بیان داشته‌باشند و خوش صدا باشند، باید افکارشون با استراتژی‌های کشور هم‌سو باشه. چون این سیستم قراره از این فرد یک برند بسازه و اون فرد به نمادی برای این سیستم و کشور تبدیل بشه! اما در ایران، همواره افرادی به این سیستم وارد شدند که نه تنها هیچ بستگی‌ای به کشور و اهداف و آرمان‌هایش ندارند، که حتی ضدیت دارند! و البته این سیستم در حوزه‌های علمیه هم بدون فیلتر برقراره و گرگ‌هایی در لباس برّه پرورش میده! دشمن‌پروری از این بارزتر؟



دلم گرفته چنان ابرهای پاییزی
بخوان برای من امشب ترانه‌ای، چیزی

تو عاشقانه‌ترین رود سرزمین منی
که هیچ وقت به دریای من نمی‌ریزی!

امید صباغ‌نو

دقیقا روبه‌روی دانشکده ما، آلوده‌ترین نقطه تهران اعلام شده! یعنی عمرمون به دنیاست که زنده‌ایم وگرنه از لحاظ علمی، زنده بودنمون هیچ توجیهی نداره! :)
من اگر رئیس دانشکده بودم، دو هفته اردوگاه کوچک خان در رامسر رو برای دانشجوهای دانشکده اجاره می‌کردم و همه کلاس‌ها رو طی این مدت اونجا تشکیل می‌دادم.

نمایی از تهران از پنجره کلاس:

بعضی از کارهای مهم قابل یادداشت کردن نیستند! مثلا دو هفته است که باید با منشی آموزشگاه زبان دعوا (!) کنم، اما مدام فراموش می‌کنم!

یه دوست اصفهانی دارم که بعد از دو سال سرانجام تصمیم گرفت برای من گز بیاره! بهم پیام داده بود که گز چند درصد دوست دارم؟ داشتم با خودم فکر می‌کردم اگر من بودم، نمی‌پرسیدم و بهترین رو می‌گرفتم! من هم نامردی نکردم و گفتم "100%. یعنی چند کیلو پسته می‌گیری و یکم گز بهش می‌زنی!" :)





چترها در شُرشُر دلگیر باران می‌رود بالا
فکر من آرام از طول خیابان می‌رود بالا

من تماشا می‌کنم غمگین و با حسرت خیابان را
یک نفر در جان من مست و غزل‌خوان می‌رود بالا

خواجه در رویای خود از پای‌بست خانه می‌گوید
ناگهان صدها تَرَک از نقش ایوان می‌رود بالا

گشته‌ام میدان به میدان شهر را، هر گوشه دردی هست
ارتفاع دردها از پیچ شمران می‌رود بالا

درد من هرچند درد خانه و پوشاک ارزان نیست
با بهای سکه در بازار تهران می‌رود بالا

گاه شب‌ها بعد کار سخت و ارزان خواب می‌بینم
پول خان با چکمه‌اش از دوش دهقان می‌رود بالا

جوجه‌های اعتقادم را کجا پنهان کنم وقتی
شک شبیه گربه از دیوار ایمان می‌رود بالا

فکر من آرام از طول خیابان می‌رود پایین
یک نفر در جان من اما غزل‌خوان می‌رود بالا!

حسین جنتی

از جمله نظریات علمی که به‌شدت تنفرانگیز و غیرمنطقی‌اند، به نظریه داروینیسم می‌توان اشاره کرد. برای آنهایی که قرآن هیچ حجتی نیست که نه، اما برای سایرین شاید جالب باشد که بدانند در قرآن انسان به گیاه تشبیه شده است! نبات! آیه‌اش را یادم نیست!