هیچ وقت آدمهای خوب زندگی تون رو رها نکنید. چون هر کس از "شانس" یک سهمیه ای داره و قرار نیست اگر من عرضه نگه داشتن اون آدم رو نداشتم، باز هم اقبالم بلند باشه و آدمِ خوبِ دیگری سر راهم قرار بگیره. بعضی تعجب میکنن که از زندگیم راضی نیستم، حق دارند! اونها نمیدونن که معیارم برای مقایسه کی و چیه. خلاصه که خود کرده را تدبیر نیست!
برای هر دختری "پدر" بزرگترین تکیه گاهه و هیچ مردی نمی تونه جای پدر رو بگیره. حیف از بابای نازنینم که همیشه مثل کوه بود و الان حتی نمیتونه یک لیوان آب از روی میز برداره! از این بوی مرگی که توی زندگیم پیچیده خسته ام. چقدر باید شاهد آب شدن عزیزانم باشم؟ دو روزه که بعد از مدتها کتاب میخونم. یک کتاب تکراری. بیوتن. مدام توی ذهنم میپیچه "آلبالا لیل والا". حتی اگر این جمله صحت داشته باشه، من اگر نخوام مقرب باشم، باید دقیقا کی رو ببینم؟
کفر نمیگم، سوال دارم
یک تریلی محال دارم!
