از رنج آورترین لحظه های زندگیم وقتی بوده که برای یک بچه مسلمان از قرآن دلیل بیاورم و آن را مستند نداند...
ما نمیدانیم! ما قرآن نمی خوانیم و اگر هم بخوانیم، معنی قرآن را میخوانیم و میتوانم قسم بخورم که هیچ کس از معنی قرآن هیچ چیز نمیفهد جز اینکه خدا بسیار توبه پذیر و مهربان است، باقی اش یعنی چی؟ اصلا راحت طلب هم هستیم! میدانیم که قرآن هزار لایه معنایی دارد، اما نمیرویم یک تفسیر قرآن را ورق بزنیم! از اولین روزی که سوال پرسیدن را یادگرفتیم، یک سوال داریم که فلان مطلب کجای قرآن آمده، و چون مطمئنیم که هیچ آیه ای صریحا به آن اشاره نکرده و خودمان هم تنبلی اجازه نداده تا ته تویش را در بیاوریم، از این موضوع مثل سلاح کشتار جمعی برای خفه کردن کسی که قرآن قرآن میکند استفاده میکنیم. اصلا خودمان آشکارترین دشمن خودمان هستیم بس که هیچ چیز نمیدانیم و منتظریم یک پیام در تلگرام به ما فوروارد شود تا بفهمیم که در دنیا چه خبر است! اصلا سواد ما شده سواد فیس بوکی و تلگرامی و اینستاگرامی! همه در بحثهایشان به هزار جمله سنگین که در تلگرام خوانده اند، رفرنس میدهند اما یک نفر از خودش و از مطالعاتش هیچ تحلیلی ندارد! باور کنید من هم نمیدانم که فلان مطلب در کجای قرآن آمده اما شک ندارم که جواب تمام سوالات ما در آن هست!
تبیانا لکل شی است این کتاب! خدا که دروغگو نیست؟ هست؟


نور جان در ظلمت آباد بدن گم کرده ام
آه از این یوسف که من در پیرهن گم کرده ام
سعدی جان