حالت ایده آلی که از خودم دارم اینه که به جایی خودمو برسونم که از ته دل بگم "خدایا! دلم تنگ شده میخوام برگردم"!

ظرفیت دستام برای نگهداشتن داشته هام محدوده اما خواسته هام نامحدود! هربار باید یه چیزی رو بذارم زمین تا بتونم به جاش چیز دیگه ای بردارم. هم قشنگه هم قشنگ نیست.
زندگی کردن با آدمای ساده، یکی از شگفتی های زندگیه.

بهار پشت زمستان، بهار پشت بهار

دلم گرفت از این گردش و از این تکرار

نفس کشیدن وقتی که استخوان به گلو

نگاه کردن وقتی که در نگاهت خار

اگر به شهر روی طعنه های رهگذران

اگر به خانه بمانی غم در و دیوار

نمانده است تو را در کنار همراهی

که دوستانِ تو را می خرند با دینار

نه دوستان؛ صفحاتی ز هم پراکنده

که جمع کردنشان کنار هم دشوار

به صبرشان که بخوانی به جنگ مشتاق اند

به جنگشان که بخوانی نشسته اند کنار

تو از رعیت خود بیمناکی و همه جا

رعیت است که تشویش دارد از دربار

کتاب کهنه تاریخ را نخوانده ببند

دلم گرفت از این گردش و از این تکرار

-فاضل نظری-

یکی از دلایلی که دوست داشتم پسر بودم، وضو گرفتن کنار این حوض هاست:

پر از مشغله ام! هر روز لیستی از کارهام رو یادداشت میکنم یا ویرایش میکنم تا کاری از قلم نیفته. تقریبا برای هر درس باید 2-3 کتاب رو به عنوان منبع اصلی بخونم که خیلی شون زبان اصلین و سرعت خوندنم پایین میاد. از بدی های رشته مون درس های 2 واحدیه! هر ترم 6 درس پاس کردن با این حجم مطالعه و پروژه جدا سخته، گرچه سعی میکنم خیلی به این مسئله فکر نکنم! تازه برای بعضی درسها TA هم داریم که ایشون برای خودشون ساز متفاوتی میزنن و منابع دیگه ای معرفی میکنن و پروژه هایی و... وقص علی هذا.
بین تمام این شلوغی ها، راهی مشهدم :)

نمره صندلی ام باز درآمد، هشت است
ساعت رفتن من نیز به مشهد هشت است...

قصه به هرکه می برم، فایده ای نمی دهد

مشکل درد عشق را حل نکند مهندسی!

سعدی

تو این بیت شاعر به این مسئله اشاره میکنه که با وجود اینکه بیش از نیمی از جمعیت فعال جامعه مهندس هستن، اما از عهده هیچ کاری بر نمیان! با تمام اینها، خدا جون مهربونه و کادوی جامعه مهندسی امسال بارون بود :)