یکسری شعر مونده تو دلم نمی‌تونم اینجا بنویسم‌شون. بیشتر شاعرای تازه‌کار دچار خودسرچی هستن و اصلا دلم نمی‌خواد پای شاعر این شعرها به اینجا باز بشه. ولی بعضی از شعراشون واقعا خوندنین و اصلا به سن‌شون نمیاد که چنین اشعار قوی و عمیقی بگن. حیف واقعا!


زایل نشد ملال به افراط می، دریغ
صد شیشه گشت خالی و دل همچنان پُر است!
طالب آملی