دفاع ادراکی یکی از خطاهای ادراکی مهمی است که انسان را در ته چاه جهالت نگاه می دارد! وقتی با تمام قوا سعی می کنیم از نظر خود دفاع کنیم، برایش هزار توجیه می آوریم و هزار مغالطه می کنیم؛ دقیقا گرفتار دفاع ادارکی شده ایم. به عاقبت برجام نگاه کنید! بعد از سال ها تلف کردن انرژی و وقت و سرمایه حالا باید دست در دست هم دهیم و معامله به مثل کنیم. باید از یک اشتباه دفاع کنیم. خب چرا نپذیریم که این راه از اول هم قرار نبود به مقصد ِ خوبی برسد؟ پافشاری بر اشتباه، اشتباه بزرگتری نیست؟

به گذشته که نگاه میکنم، اکثر آرزوهای ریز و درشتم رو برآورده شده میبینم، جز یک آرزوی خیلی بزرگ! انقدر دقت و ظرافت در برآورده شدن آرزوهام به کار رفته و انقدر آرزوهای بی ربطم، قشنگ و بامعنا کنار هم قرار گرفتند که بیشتر از این خجالت میکشم آرزو کنم. و راستش گاهی میترسم چیزی رو آرزو کنم و برآورده بشه و خوب نباشه!


حرف منّت نیست امّا صد برابر پس گرفت
گردش دنیا اگر چیزی به ما افزوده بود!
فاضل نظری

قدیمها مطمئن بودم که هیچ کس از من متنفر نیست، اما امروز مطمئنم که خیلیها ازم متنفرند! شاید خودشون دلایل بی ربطی برای این تنفر داشته باشند، اما خودم میدونم که تنها یک دلیل براش وجود داره: بی رحمانه معادلات ذهنیشون رو بهم ریختم. البته تجربه ام نشونه داده درمورد بی رحمانه بودن یا نبودن چیزی اصلا نمیشه سریع قضاوت کرد. باید سطح فکرمون رو از این سطح صفر جداکنیم تا ببینیم که واقعا چه چیزی بی رحمانه است و یا اصلا بی رحمانه ای وجود داره؟ امروز از یک چیز دیگه هم مطمئنم، اینکه من از هیچ کسی متنفر نیستم. حتی گاهی احساس میکنم میتونم آدمها رو، حتی ناشناسها رو، بیشتر از خودشون دوست داشته باشم.

همیشه این ساعت صدای جاروی رفتگر از پنجره میاد. تو این سرما...

نیم فاصله کار نمیکنه!!


قدرِ اهلِ درد، صاحب درد میداند که چیست
مرد صاحب درد، دردِ مرد میداند که چیست

هر زمان در مجمعی گردی چه دانی حال ما؟
حالِ تنهاگرد، تنهاگرد میداند که چیست

رنج آنهایی که تخم آرزویی کِشته اند
آنکه نخلِ حسرتی پرورد میداند که چیست

آتش سردی که بگدازد درون سنگ را
هرکه را بودست آهِ سرد، میداند که چیست

بازی عشق است کاینجا عاقلان در شش درند
عقل، کِی منصوبه این نرد میداند که چیست؟

قطره ای از باده عشق است صد دریای زهر
هرکه یک پیمانه زین می خَورد، میداند که چیست

"وحشی" آنکس را که خونی چند رفت از راهِ چشم
علّت آثارِ رویِ زرد میداند که چیست!

وحشی بافقی