یک مطلب روانشناسی کوتاه می‌خوندم درمورد اینکه چه فرقی داره افراد یک ویژگی رو از دوران کودکی داشته باشند و یا در میانه زندگی این ویژگی رو کسب کنن! با همه صحبت‌هاش موافق نبودم اما بخشیش درسته. گفته بود که وقتی یک نفر از کودکی در خانواده‌ای بزرگ می‌شه که از همون دوران بهش اعتماد به نفس داده می‌شه با کسی که بعدها سعی می‌کنه اعتماد به نفس رو در خودش ایجاد کنه فرق داره. وقتی یک بچه اعتماد به نفس داره، می‌تونه تمام علاقمندی‌های خودش رو از فیلتر اعتماد به نفسش عبور بده و دقیقا همونی بشه که انتخاب خودشه. اما وقتی کسی مثلا در نوجوانی شروع به کسب اعتماد به نفس می‌کنه، شخصیت خودش رو به عنوان یک فرد با اعتماد به نفس، در قالب تعریف‌هایی که جامعه از چنین فردی داره می‌ریزه. یعنی مثلا باور می‌کنه که برای اینکه اعتماد به نفس بالایی داشته باشه، لزوما باید برون‌گرا هم باشه، بلند هم حرف بزنه، همیشه توجه‌ همه افراد رو جلب کنه، همیشه رهبر باشه، همیشه حق با اون باشه، اشتباه براش بی‌معنیه و... و این فرد به جای اینکه واقعا اعتماد به نفس داشته باشه، یک پوسته از آدم با اعتماد به نفس رو برای خودش ایجاد می‌کنه. درحالی‌که کودکی که با این ویژگی بزرگ می‌شه ممکنه یک فرد درون‌گرا بشه که اعتماد به نفس بالایی هم داره. جالبه بدونید که قالب ذهنی عوام انقدر شبیه به پوسته فرد دسته دومه که هیچ وقت اعتماد به نفس داشتن افرادی که با اعتماد به نفس بزرگ شدن رو باور نمیکنن. درحالی‌که اعتماد به نفس واقعی رو همون افراد دارن، کسانی که براساس معیارهای شخصی و علاقمندی‌هاشون شخصیت خودشون رو شکل دادن و نه افرادی که متناسب با پسند و دلخواه جامعه رفتار می‌کنن. چیزی که درمورد افراد دسته دوم خطرناکه، قرار گرفتن در موقعیت‌هاییه که به شدت می‌تونه پوسته ظاهری‌شون رو شکننده کنه. یعنی درست در موقعیتی که باید از این ویژگی منتفع بشن، به علت عمق نداشتن، ازش ضربه می‌خورن و گاهی خودشون هم نمی‌فهمن که دقیقا چه اتفاقی افتاد، چون خودشون هم این پوسته رو باور کردن!

دومین موسیقی فرانسوی با دید آموزشی:
L'Amour est Bleu - Vicky Leandros

وقتی می‌بینم یک نفر به کسی علاقه داره اما بهش بی‌توجهی می‌شه به ین فکر می‌کنم که چطور می‌شه نسبت به محبت دیگران بی‌تفاوت بود؟ اما گاهی هم تقصیر از ماست که درست و بجا دل نمی‌بندیم، گرچه "درست و بجا" یک تصمیم عقلانیه و دل که عقل نداره! اه! چقد تناقض! چقد سخت!

در آتش تو زاده شد ققنوس شعر من

سردی مکن با اینچنین آتش به جان، ای دوست!

محمدعلی بهمنی

من سواد سینمایی ندارم، اما از اونجا که فیلم‌سازی در دایره هنر قرار می‌گیره، می‌تونم نقدش کنم. بنظرم هنرِ یک هنرمند جاییه که نه تنها حرف مهمی برای گفتن داره، بلکه می‌تونه حرفش رو به مخاطبش منتقل کنه و اوج هنرش جاییه که یک مضمون سخت رو به ساده‌ترین شیوه بیان کنه و گستره زیادی از افراد جامعه مخاطبش باشن. هنر خواص خوبه اما ماندگار هم هست؟ مثلا در حوزه شعر، چقدر در طول یک مدت مشخص، اشعار سعدی و حافظ رو می‌شنوید و چقدر اشعار خاقانی رو؟ خاقانی هنوز هم در تاریخ ادبیات هست اما مخاطبانش به‌شدت خاص هستند و فقط برای گوشه بسیار کوچکی از جامعه زنده است! اما امثال حافظ و سعدی برای عامه مردم (اجتماع عوام و خواص) زنده‌اند.

نمی‌تونم بپذیرم که یک فیلم به‌علت داشتن داستانی پیچیده (که اتفاقا از دید نویسندگی فوق‌العاده بود)، یا شیوه خاص فیلمبرداری (پلان سکانس که بسیار جذابه) خوب تلقی بشه. مادامی که احساس کنم هر کانتنتی نتونست چیزی به من اضافه کنه، پس موفق عمل نکرده. البته باید این رو هم بگم که در دنیای مخاطبان خاص خودش، بسیار فیلم پرطرفداری هست و همه یک شاهکار محسوبش می‌کنن.

دلم برای امتحان داشتن بسی تنگ شده. نزدیک به یک‌ساله که هیچ امتحان خاصی نداشتم. خوشحالم که اسفند یک امتحان مهم و تیر یک امتحان مهمتر دارم!

از اثبات کردن خودم به دیگران هیچ خوشم نمیاد، اما مدام در موقعیتی قرار می‌گیرم که مجبورم به آدم‌هایی که ذهن قالبی و بسته دارند و در یک دنیای مسقّف زندگی می‌کنند ثابت کنم که گرچه از اونها کم سن‌ترم، گرچه تجربه کمتری دارم، گرچه اونها مَردن (!)، اما من چیزی می‌دونم که اونها نمی‌دونن، چیزی بلدم که اونها بلد نیستن، از دیدی به موضوع نگاه کردم که اونها نکردن و این سیکل تکرارشوندۀ آزاردهنده، همچنان هست...

ای زندگی برنَ‌دار دست از امتحانم! :)

نظم دادن به زندگی خیلی لذت‌بخشه، از این جهت که همه کارهای عقب افتاده مثل چرخ‌دنده‌های از هم جدا شده، درهم جا می‌افتن و زندگی ریتم منظمی پیدا می‌کنه و یک مرتبه می‌بینی چقدر داری تندتر حرکت می‌کنی. از طرفی، نظم دادن به زندگی کسالت‌آوره، از این جهت که همیشه باید یکسری کار تکراری رو مثل ربات انجام بدی. اندر مزایا زندگی منظم، شروع زبان فرانسه است بعد از یک سال و نیم تصمیم به شروع!

اولین موسیقی فرانسوی که با دید (گوش!) آموزشی گوش دادم:

Lara Fabian - Je t'aime

کاش می‌شد همه چیز رو دقیقا همونطور که در دل و ذهن داریم به دیگران منتقل کنیم. معمولا دیگران حرف‌های ما رو از فیلتر دستگاه منطقی خودشون عبور میدن و اونها رو نه اونطور که ما میگیم، بلکه اونطور که حاصل تحلیل و قضاوت خودشونه می‌فهمن.

گفت: دینت چیست؟ گفتم: اهل ایمانم هنوز

ار مسلمانان ملولم، پس مسلمانم هنوز!

حسین جنتی

احتمالا اگر من نوازنده این موسیقی بودم، با دیدن منظرۀ راه رفتن یک نفر، تنها، روی جدول کنار خیابون، در غروب، درحالیکه یک دستش رو تو جیبش گذاشته؛ این موسیقی رو خلق می‌کردم.

El Vals de la luna، Salvador Candel