I am not the one my name, my age, my major or where I leave; show. I am exactly the one is reflected in my words. there are many feeling expressed here, there are many anonymous people who know me better than people leaving in real world. my virtual notes shed light on dark aspect of me. there is no one out of here to see how I can deal with all my complexities, how I try to empower my life and how growth creep in my mind. In reality I am like a metaphor, hard to understand. who is volunteer to solve a complicated puzzle?  everyone prefers to see everything transparent. they are not in mood of intricate issues. but they do not know that all valuables are hard to achieve. like traveling to stars.

نسبی‌گرایی، تفکر رشد نیافته‌ی ما! ما حوصله نداریم بفهمیم حقیقت محض چیست، پس دنیا را نسبی جلوه می‌دهیم. دوست نداریم در یک صف مشخص بایستیم، می‌خواهیم هر جا که منفعتی برای ما داشت، خود را به همان صف بیندازیم، پس خود را نسبی جلوه می‌دهیم! من که هیچ چیز نسبی و غیر مطلقی در این دنیا نمی‌بینم!


تا روانم هست خواهم راند نامت بر زبان
تا وجودم هست، خواهم کَند نقشت در ضمیر
سعدی جان