از دو کرانه ی زمان

سوی تو میدوند هان

ای تو همیشه در میان  

پیش وجودت از عدم

زنده و مرده را چه غم؟

کز نفس تو دم به دم

میشنویم بوی جان

 پیش تو جامه در برم

نعره زند که بر درم

آمدمت که بنگرم

گریه نمی دهد امان...

 آه که میزند برون 

 از سر و سینه موج خون 

من چه کنم که از درون 

دست تو میزند کمان

بعضی آدمها یه جور عجیبی بین فهمیدن و نفهمیدن گیر می‌کنن! بنظرم بعضی نفهمیدن‌ها، کاملا اختیاری هستن. به هر حال درک هر حقیقت، زحمت و رنج عمل کردن رو در پی داره.



خموش و گوشه نشینم، مگر نگاه توام؟
لطیف و دورگریزی، مگر خیال منی؟

چند وقته کتاب نخوندم، کتابِ خونم اومده پایین. تجریه نشون داده کتاب‌هایی که پیشنهاد می‌شن کتاب‌های خوبی هستند. بالای صفحه وبلاگم یک صفحه با عنوان معرفی کتاب اضافه کردم که اگر کتابی خوندید و بنظرتون خوب بود معرفی کنید. هم من دعاتون می‌کنم هم بقیه که اینجا رو می‌خونن.
پیشاپیش ممنون :)


جز صراحی و کتابم نبُوَد یار و ندیم
حافظ جان

هروقت که حوصله‌ام بگیره درباره گذشته‌ام چیزهایی می‌نویسم. هرچی بیشتر پیش می‌رم، بیشتر می‌فهمم که هیچ اتفاق غیرعادی و خارق‌العاده‌ای برام نیفتاده. زندگی آروم و تقریبا بی‌دغدغه‌ای داشتم خدا رو شکر. بچگی‌هام رو خیلی یادم نمیاد، از اینکه می‌بینم بعضی‌ها جزئیات زیادی از دوران کودکی‌شون رو یادشونه تعجب می‌کنم. بعضی اتفاق‌ها اون هم نه با جزئیات که خیلی کلی تو ذهنم هستند. مثلا بعضی حس‌هایی که اون دوران داشتم رو یادمه. یادم میاد که همیشه لیست "خوبها"یی که روی تخته می‌نوشتم طولانی‌تر از لیست "بدها" بود. خیلی خیال‌پرداز بودم و با خودم فکر می‌کردم اینکه دوستم با بغل دستیش حرف بزنه یا تو کلاس خوراکی بخوره که کار بدی نیست! همیشه هم یه عده بودن که زیرآب می‌زدن که فلانی اصلا بدها رو نمی‌نویسه! گاهی هم نوبت مبصریم رو به بعضی بچه‌ها که اعتمادبه‌نفس‌شون پایین بود می‌بخشیدم. چقدر دلم برای سادگی اون دوران تنگ شده...


لَو سَکَتَ الجاهِلُ، مَااختَلَفَ النّاسُ. امام جواد ع
اگر افراد جاهل ساکت باشند، مردم به اختلاف نمی‌افتند.
کشف الغّمه، جلد2، ص349

یعنی منم ساکت باشم بهتره؟

هر آدمی به یه بابالنگ‌دراز احتیاج داره که حتی وقتی داره از دیگران بدگویی می‌کنه و از خودش تعریف، به آدم نگه خودپسندِ مغرور! نگه همه بدی‌های دیگران رو می‌بینن و خوبی‌های خودشون رو! بگه آره تو خوبی بقیه بدن :دی