تازگیها آفتاب از خود جوابش کرده است

همنشین سایه های اضطرابش کرده است

حال و روزش مثل آدمهای معمولی که نیست

غیر عادی بودن دنیا، خرابش کرده است

برگ را و مرگ را، پاییز را حس می کند

زرد و سرخ و ارغوانی ها مجابش کرده است

شرح حال بودنش اندازه یک صفحه نیست

داغ دارد؛ باغ بی برگی کتابش کرده است

ماهی روحم به اقیانوس هم راضی نبود

طفلکی لالایی این برکه خوابش کرده است

طفلکی یک لحظه غفلت کرد عاشق شد... و بعد

تازه فهمیدم کسی آدم حسابش کرده است

تازگی آه، اما تازگی ها، تازگی...

تازگی ها آفتاب از خود جوابش کرده است!

-فرهاد صفریان-

یکی از ویژگی های بد ما ایرانی ها، خشک دستیمون در به اشتراک گذاری اطلاعاته! جدا هر مطلبی رو که توی سایتهای ایرانی دنبالش می گردم پیدا نمیشه اما همون مطلب توی سایتای خارجی (!) به وفور پیدا میشه! باید خودم استارت یه حرکت ملی رو بزنم! (شیطونه اینو میگه!)

گاهی حتی دلم نمی خواد با خودم روراست باشم و حداقل پیش خودم اعتراف کنم که...

نازنین آمد و دستی به دل ما زد و رفت...

بعضی آدمها مبدأ های عجیبی برای محورهای فرضی زندگیشون دارن! بی اندازه عجیبه!

شکنجه یعنی به ماهی اقیانوسی روحم قطره قطره آب بپاشی!

من از همان کوچکی در همان کودکی که از صدای تپیدن قلب مامانم آرامش میگرفتم فهمیدم که باید درست توی همین نقطه متوقف شد!

سالهاست در همان نقطه درجا میزنم.

جای شما خالی!

من که میدانم

به کودکی هم اگر برگردم،

تو همان شیشه شیر گمشده ام میشوی!