استاد داریم، انقدر استاد باسوادیه که حد نداره! اما سرش هم انقدر شلوغه که بازم حد نداره! پس این استاد مناسب استاد راهنما بودن نیست! استاد داریم سوادش در حد متوسطه، سرش هم انقدرا شلوغ نیست، اما برای اینکه بگه منم سرم شلوغه، اصلا تو دانشگاه آفتابی نمی‌شه! پس این استاد هم برای استاد راهنما بودن مناسب نیست! یک گزینه باقی می‌مونه، استاد به دردنخور که نه سواد داره، نه ادعا، تا قیام قیامت هم وقت داره! :)

یاد دوران نوجوونیم افتادم که هرچی جایزه نقدی برنده می‌شدیم (من و دوست صمیمی سابقم)، همه‌ اون پول رو ساندویچ می‌خوردیم! البته مسلما در یک بازه زمانی چند روزه! انقدر این خاطره تو ذهنم پررنگه که هنوز هم وقتی برای کاری پولی هزینه می‌کنم و بعدش پشیمون می‌شم با خودم حساب می‌کنم با اون پول چند تا ساندویچ می‌شد خورد؟ :)

یکی از دلایلی که باعث میشه اصلا از فضای انفجار اطلاعاتی شبکه‌های مجازی خوشم نیاد، همه‌چیزدان شدن همه است! گرچه خیلی خوبه که هرکسی در هر زمینه کمی اطلاعات داشته باشه، اما اینکه احساس کنن همون اطلاعات اندک باعث شده تا حرفی برای گفتن پیدا کنن و مدعی بشن، هم خطرناکه و هم مسخره!
از جمله اتفاقات جالب که نتیجه تبادل اطلاعات در اینترنت هست، عشق وافر به فصل پاییزه! در همین راستا، حظ وافر ببرید:

زرد و سرخ و ارغوانی

انقدر برامون خوب برنامه‌ریزی کردن که برای 10 واحد باید چهار روز بریم دانشگاه! بعد اساتید معترضن که چرا شاغل نیستید!

این وسط آدم‌های زیادی مقصرن! کسایی که نمی‌تونن مشکل ترافیک رو حل کنند و ما از رفتن به دانشگاه خوش‌مون نمیاد! مسئولین دانشگاه که نمی‌تونن سرعت اینترنت رو به سرعت معقول افزایش بدن و ما زمان‌های بی‌کاری رو به سایت دانشگاه نمی‌ریم تا برای دانلود یه مقاله چند کیلوبایتی ساعت‌ها به مانیتور خیره بمونیم، درنتیجه حتی یک ساعت خالی بین کلاس‌ها هم برامون اتلاف وقت واقعیه. مسئولینی که حقوق اساتید رو پایین تعریف کردن و اون‌ها به تدریس به‌عنوان شغل اصلی نگاه نمی‌کنن و درکنار تدریس شغل‌هایی دارند که باعث می‌شه وقت آزاد برای تدریس نداشته باشن و برنامه ما اینقدر پراکنده بشه! معمولا هم کلاس‌ها رو آخر روز ارائه میدن و استاد محترم انقدر خسته است که روی صندلی می‌شینه و فقط اسلایدها رو جلو میزنه!