تا وقتی وبلاگ هست، من حرفی برای بردن به گور ندارم! البته باز هم پیش میاد بعضی حرفها رو خیلی خلاصه می نویسم به هر حال ترس از قضاوت دیگران همیشه هست.

کار گروهی اصلا تو دانشگاه جواب نمیده. تا امروز اکثر کارهای گروه رو یا من با غر زدن پیش بردم، یا اینکه کلا ازشون ناامید شدم و خودم تنها انجام دادم.

عاشق اذان با صدای آقای کاظم زاده ام! یاد نماز صبحای دوران کارشناسی بخیر! با این صدا بیدار میشدم و میرفتم نماز جماعت صبحگاهی! انقدر امام جماعتمون مهربون بود که حد نداشت. بنده خدا بین یه مشت دختر پررو گیر افتاده بود، همیشه با زن و دخترش میومد، بازم ما حیا نمی کردیم. یه بار بعد از اتمام سخنرانیش، ازمون پرسید "کدومتون دوست داره با طلبه ها ازدواج کنه؟" چنان در سکوت عمیقی فرو رفتیم که گفت "یه صلوات بفرستید". ما هم همیشه مدل روضه های زنونه صلوات می فرستادیم! اون هم همیشه می گفت "خواهرا شیطونی نکنن!" :)))

کتاب جدید خریدم، اما وقت ندارم بخونمشون. تازه هر بار میرم کتاب فروشی، صدر لیستم "کلیدر"ه اما کتاب گرونیه. حساب کتاب که میکنم به این نتیجه میرسم بهتره جای یک عنوان کتاب، چندین عنوان کتاب بخرم! خود فریبی باید همین باشه که من دارم! ولی بالاخره می خرمش!

این ماجراهای سیاسی شعرا هم معضلی شده. یه دفعه یه موجی میفته تو شبکه های اجتماعی که "جای شاعر زندان نیست" اما یکی نمی پرسه خب چی شده که الان اوینه؟! تازه شماره بندشونم منتشر میکنن. انقدر دوست دارم برم زندان ملاقات یکی! اصلا از پشت میله با کسی حرف زدن خیلی هیجان انگیزه! :دی



مرد را دردی اگر باشد خوش است
درد بی دردی علاجش آتش است
مجذوب تبریزی

وقتی دو تا آدم مغرور بهم برخورد میکنن چی میشه؟ هیچی، هر دو تَرَک بر میدارن!

موسیقی متن: حس خوبیه، شادمهر عقیلی


معرفی کتاب:
آموزش مقدمات شعر، حسین جنتی

به یکی از دوستان قدیمیم تو تلگرام پیام داده بودم، تو آخرین پیامم که میتونست بدون باز کردن ببینش پرسیده بودم "کدوم آموزشگاهی؟" میخواستم هم برم ببینمش هم اگر جایی مشغول تدریس نیست بهش کار پیشنهاد بدم. اما با اینکه هر روز تلگرامش رو چک میکنه پیام منو نخونده! لابد پیش خودش فکر کرده میخوام برم اون آموزشگاه و رقیبش بشم یا چیزی شبیه این. دوست قدیمی ما هم اینجوریه...

 دلم میخواد هیچ دوستی نداشته باشم. اینطوری برام بهتره.

 آدمای حسود بهم احساس قدرتمندی میدن. ازشون بدم نمیاد اما دلم براشون میسوزه. آدمایی که از شادی و موفقیت دیگران خوشحال میشن شخصیت سالمی دارن و خیلی هم دوست داشتنی هستن. دل آیینه ای قدرت جاذبه عجیبی داره :)

 یادم میاد وقتی با همین دوست قدیمی همکلاسی بودم، یه روز معلم شیمی ازم پرسید که چرا دیروز نرفتم دفتر ازش کتاب کمک آموزشی بگیرم؟ منم تعجب کردم چون اصلا نمیدونستم جریان چیه. بعد فهمیدم که معلمم به این دوستم گفته بوده که به من هم بگه اما نگفته بود! بعد هم وانمود کرد که یادش رفته و معذرت خواهی کرد. اون کتاب یکی از منابع المپیاد شیمی بود. نه من اون المپیاد رو قبول شدم و نه اون دوستم. اما امروز که به گذشته نگاه میکنم من چیزی از دست ندادم اما اون خیلی چیزها! یکی نیست بگه چرا با این آدم دوستم!

عمری دگر بباید بعد از فراق ما را

کاین عمر طی نمودیم اندر امیدواری

سعدی

خیلی درس دارم، باید یه صورت مالی رو تحلیل کنم. فعلا از دیدنش شوکه ام!
نزدیک بود مرگ مغزی بشم، خدا جون رحم کرد.
کوئیز دیروز رو فقط این بنده حقیر نمره کامل گرفت!
یه ارائه تو یه سازمان بزرگ دارم، حس خوبی نیز!
اخیرا قرآن کم می خونم...



قصه به "سر" رسید و تازه شروع شد...
محمد رسولی

فرایند پیشرفت تکنولوژی تو ایران خیلی جالبه. از یه بُعد رشد میکنه، یکسری ابعاد ثابت باقی میمونه. ابعادی که ثابت موندن با تکنولوژی جدید مطابقت ندارن و کلا سیستم مختل میشه. نمونه بارزش مخابرات. خطوط تلفن فیبر نوری نمیتونن از اینترنتهای شرکتی استفاده کنن. اینترنت مخابرات هم یک روز در میون، اون هم درست وقتی که لازمش داری، قطع شده. دلیلش هم همیشه مشکل فنیه.

حافظ وقتی که می سرود "یا رب مباد آن که گدا معتبر شود" قطعا میدونست راننده های اتوبوسی که طبق قانون نمیتونن در جلو رو باز کنن، منشی هایی که هیچ وقت هیچی نمیدونن، مهماندارایی که دقیقا درمورد شغلشون تفهیم نشدن، مسئولای آموزش که ارث پدری از ما طلب دارن و... کیا هستن.

امروز متوجه شدم که ترسو بودن و ریسک پذیر نبودن به چه عواملی که بستگی نداره! در کل ترس تو زندگیم نقش پررنگی داشته اما جدا میخوام کمرنگش کنم. برای شروع یه ایده احمقانه دارم که خیلی دوسش دارم :)

یه فیلم خارجکی دیدم در کل مسخره بود جز دو تا جمله اش:

تو BRT نوشته بود: "ما ضامن جان شما هستیم، نه وقت شما! "این یعنی اینکه "همینکه زنده به مقصد میرسید برید خدا رو شکر کنید". حتی استاد هم برای وقت ما ارزش قائل نیست! از ساعت 3 تو دانشگاه بیکار بودم که کلاس ساعت 5 شروع بشه، تازه ساعت 5:30 بهمون خبر داد که نمیاد. پزشکها که اصلا نمیدونن وقت شناسی چی هست!

در گوشه و کنار شهر، پر از پلیسه! بوی شهادت میاد :)))



حالم بد است، مثل زمانی که نیستی!

درسته که "فکر" نامشهود و غیر فیزیکیه، اما انقدر پرانرژیه که فقط توی ذهن باقی نمیمونه و اثرش به دیگران منتقل میشه. با تموم خنگ بودنم، گاهی حس بعضی آدمها رو از چند فرسنگی دریافت میکنم. فقط از اینکه خنگ تصورم میکنن و به روی خودشون نمیارن که تو فکرشون چی میگذره، حرصم میگیره.

یکی از خوابهایی که 2-3 سال پیش دیده بودم الان در حال تعبیر شدنه. برام جالبه. :)

مشت همه را باز کن ای کاشف اسرار!

فاضل نظری

این جمله تو ذهنم افتاده: 

محمد: عاقبت این نور مرا کور خواهد کرد!

مردی در تبعید ابدی، نادر ابراهیمی

هیچ چیز اندازه متهم شدن به دروغگویی برام سخت نیست. 

کارتی که برای مترو و بی آر تی استفاده میکنم، کارت پرسنلی کارمندان شهرداریه و برای گیتهای مترو نامحدوده اما برای بی آر تی هر نیم ساعت یکبار قابل استفاده است. سوار اتوبوس بودم که خانمی جلوی ایستگاه رسید و وقتی کارتش رو زد متوجه شد شارژ نداره. از من خواست براش کارت بزنم، وقتی خطاب به اون خانم و آقای مسئول ایستگاه گفتم که کارتم فقط برای یک نفر قابل استفاده است، آقا خطاب به خانم گفت "دروغ میگه" و بهش اجازه داد که سوار بشه. من دروغ نگفتم اما اون خانم تمام مسیر به چشم یک دروغگو به من نگاه کرد. خیلی از مواقع دید کاملی نسبت به موضوعی که داریم درموردش قضاوت میکنیم نداریم، اما قضاوت میکنیم. خدا همیشه هست و اندازه ذره ای در قضاوتش به ما ستم نمیکنه. ببیخیال دیگران بشیم و پا تو کفش خدا نکنیم لطفا! 

چند نفر از همکلاسیهای فعلی و گذشته ام راهی کربلا شدن. خیلی از دوستان و آشنایان هم! خوش به حالشون... :(