برای خوب و بد بودن، حد وسط ندارم! درحال حاضر با یک بی‌چاره‌ای طوری بد شدم که خودم هم دلم براش می‌سوزه! اصلا یادم نمیاد آخرین باری که از کسی انقدر بدم اومده، کی بوده! گاهی فکر می‌کنم خودش من رو به این مسیر آورده و از من چه انتظاری می‌تونه داشته باشه جز ادامه راه؟ یک حس قوی‌ای در من وجود داره که حتما باید کاری رو که شروع کردم تموم کنم، اون هم به بهترین شکل! طبق همین اصل ساده جهان شمول، باید به بهترین شکل باهاش بد باشم :)