یک امشبی با من بمان، با من سحر کن...

آدم انتظار داره وقتی خودش یه حقیقت بزرگ رو می فهمه و به دیگران هم میگه، اونها هم همون اندازه حیرت زده بشن. اما انگار که خیلی حرف مهمی نشنیده باشن، به زندگی معمولیشون مشفول میشن! گاهی حقیقت فراتر از درک ماست! البته نه اینکه درک کافی به ما داده نشده، بلکه ما درکمون رو رشد ندادیم!
میدونستید یکی از راه های شناخت آدمها تعجب و حیرته؟ اینکه چه چیزی باعث میشه تعجب کنن!