تعریف تو از عقل همان بود که باید

عقلی که نمی خواست سر عقل بیاید

یک عمر کشیدی نفس اما نکشیدی

آهی که از آیینه غباری بزداید

از گریه ی بر خویشتن و خنده ی دشمن

جانکاه تر، آهی است که از دوست برآید

کوری که زمین خورد و منش دست گرفتم

در فکر چراغی است که از من برباید

با آنکه مرا از دل خود راند، بگویید

ملکی که در آن ظلم شود، دیر نپاید