هوا انقدر کثیفه که امروز سر کلاس سوزش چشم امانم رو بریده بود، اشکم سرازیر بود. همچنان هم میسوزه. من جای این خانومها و آقایون به اصطلاح مسئول بودم خیلی محترمانه استعفا میدادم. یعنی انقدر نمیفهمن که باید پیشگیری کنن! الان تازه یادشون افتاده فلان کارخونه رو تعطیل کنن، فلان معدن رو ببندن، طرح نفروشن و... واقعا همه تلاششون همینه. اصلا مگه بیشتر از این ازشون کاری ساخته است؟
از ماست که بر ماست. اونا که تقصیر ندارن.
حالا این انتخابات پیشرو هم مثل گذشته خواهد بود. نه مردم آگاهتر شدن، نه بزرگان خداشناس و مسئولیت پذیر. ما میریم به خواننده و ورزشکار و گوینده و بازیگر و بستگان شخصیتهای از دنیا رفته رای میدیم، به خودمون که انقدر آدم شناسیم و افراد با صلاحیت رو سه سوته شناسایی میکنیم افتخار میکنیم، در رکود و آلودگی و دروغ و خیانت و بی عزتی و بیکاری و بی سوادی و فرارمغزها و ... به زندگی ادامه میدیم.
و همچنان از ماست که بر ماست...
