انقدر به صفحه لپ تاپ زل زدم که دو روزه چشم درد دارم! تازه با وجود عینک آنتی رفلکس!

این غزل رو بسی دوست دارم. فقط نمیدونم چرا چهار بیته!

از ضعف به هر جا که رسیدیم وطن شد

از گریه به هر سو که دویدیم چمن شد

پیراهنی از تار وفا دوخته بودم

چون تاب جفای تو نیاورد کفن شد

جان دگرم بخش که آن جان که تو دیدی

چندان ز غمت خاک به سر ریخت که تن شد

هر سنگ که بر سینه زدم نقش تو بگرفت

آن هم صنمی بهر پرستیدن من شد

طالب آملی