از همه آدمای زندگیم، یه نسخه خیالی توی دنیای خیالیم دارم. توی دنیای خیالیم همه چیز رو به راهه و همه در ایده آلترین صورت ممکن هستن. هر زمان که کسی از دنیای واقعی از حالت ایده آلی که براش متصور شده ام خارج میشه انگار یکی از ستونهای دنیای خیالیم ریزش میکنه. گاهی هم احساس میکنم یهو از وسط یه دنیای گل و بلبلی به وسط یه کویر هبوط میکنم. خیلی دلم میخواد دنیای خیالیم رو رها کنم اما حیفه، خیلی قشنگه دوسش دارم...

تموم شهر خوابیدن/ من از فکر تو بیدارم...