چقدر موسیقی دنیای عجیبیه! هر بار دست آدم رو می‌گیره و با خودش به قله‌ای جدید می‌بره و از روی اون قله دنیا رو بهت نشون می‌ده. کاش موسیقی بلد بودم. چقدر چیزهای زیادی هست که نمی‌دونم! حس می‌کنم سرعت یادگیری‌ام بسیار بسیار کمتر از سرعت گذر عمرمه و من همیشه دارم ازش جا می‌مونم...

هر بار که در یک موقعیت بسیار دشوار قرار می‌گیرم به خودم نهیب می‌زنم که یادت باشه هیچ وقت هیچ چیز به سختی‌ای که بنظر میاد نیست! همیشه هم نبوده و همیشه هم نخواهد بود. یک تعدیل‌گر درونم هست که می‌تونه شرایط سخت رو آسون کنه!

دور باد از تو دمِ سردِ خزانم، کامروز

برگ‌ریزان من آغاز گل‌افشانی توست!

حسین منزوی

ثبات را از تغییر بیشتر دوست دارم، اما از تغییر کردن نمی‌ترسم. تغییر کردن به خودی خود ترس ندارد، اما دیگران ترسناکش می‌کنند. با تغییر سخت کنار می‌آیند! اما مگر هر آدمی چند بار فرصت زندگی دارد که آن را هم در ترس دیگران بگذراند؟ اصلا نمی‌فهمم که چرا خودشان انقدر کم تغییر می‌کنند؟ بعضی آدم‌ها فرصت زندگی را از خودشان می‌گیرند! با تعصب، با اصرار بر انتخاب‌ها، با ترس از دیگران!

we will have to face the music over our bold moves.

باید عواقب جسارت‌هایی رو که به خرج دادیم، بپذیریم!