هر چیزی که در دنیا هست، تجلی کوچکی از حقیقتی است! اگر فقط چشم به ظاهرش بدوزیم و حقیقتش را نبینیم، هم حق حقیقت را ادا نکردیم و هم حق حقیقت طلبی مان را!


نگاهت میکنم خاموش و خاموشی زبان دارد
زبان ِ عاشقان چشم است و چشم از دل نشان دارد!
سایه

اگر بین قلب آدمها هیچ حجابی نبود چقدر شکل زندگی ها فرق میکرد! اگر نبود...

آه ای آیینه جان! آیینه جان!

نیست از خواب تو خوشتر در جهان!

آینه در عشق بازی صادق است

آینه یک دل نه صد دل عاشق است!

هوشنگ ابتهاج، با صدای محمد معتمدی

نمیدونم آیا این حجم قهوه و چایی که من میخورم مضره یا نه؟ ولی بدون اینا بیشتر از دو ساعت نمیتونم درس بخونم. امروز با خودم فکر میکردم اگر یه روز دانشجو نباشم، چیکار کنم؟ اصلا دوست ندارم به روزهای بدون دانشگاه فکر کنم... 

طفل میگرید مگر میداند این دنیا کجاست؟

عمر چون با های های آمد به هق هق بگذرد...

فاضل نظری

گاهی انگار تمام اتفاقات زندگی مثل حلقه های یک زنجیره بهم وصل شدند تا امروز در یک لحظه خاص قرار بگیرم و انتخاب کنم! انگار همه روزهای گذشته رقم خوردند تا نتیجه همه اون روزها رو یکجا و با هم در یک لحظه ببینم. خیلی اتفاقات کوچک مثل یک علامت هدایت کننده به یک مسیر تازه اما مهم بودن و حالا که نیمی از مسیر رو طی کردم، متوجه اثر ارزشمند اون علامت به ظاهر کوچک میشم :)


بنشین صاف و ساده گریه کنیم
مثل یک خانواده گریه کنیم

روی شنهای آبدار و نمور
زیر پلهای جاده گریه کنیم

میرسد روزی از غم انگور
زیر تابوت باده گریه کنیم

زیر سوهان زندگی آن روز
مثل آهن، براده گریه کنیم

گرچه آنقدرها هم آسان نیست
بنشین ایستاده گریه کنیم!

ناصر فیض

چند وقت پیش تو صفحه اینستاگرام یک بنده خدایی که خیلی بین مردم محبوب و نماد روشنفکر دینی هستند، دیدم که از تمام دی وی دی های سریال شهرزاد عکسی رو منتشر کردن و از پایان دوشنبه های شهرزادی گفتن! آدمها با تفاوتهاشون دیده میشن، یکی در اوج و یکی در قعر! وقتی کسی که از نسل خاصیه و لباس خاصی به تن داره و نماد آدمهای خاصی محسوب میشه، مثل عامه مردم رفتار کنه، مسئولیت خاص بودنش رو زیر پا گذاشته و آیا این خیانت نیست؟

آیا تو چنان که می نمایی هستی؟

هرچه پریدند پلکهای تمنا

مژده پایان انتظار نیامد

هرچه درخشید ماه و جلوه گری کرد

هیچ پلنگی به کوهسار نیامد

فاضل نظری

محدودیت رو دوست ندارم. البته هیچ کس دوست نداره اما در 99% موارد تعریف مشترکی برای محدودیت وجود نداره. دوست دارم همیشه اون آدمی باشم که توی خوابهام هستم، رها و بی قید. میبینم اما نه با چشم، راه میرم اما نه با پا، میشنوم اما نه با گوش! اصلا اصلمون همونه، به زور گذاشتنمون تو قفس...

چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم!