یه بّعد غیرمنطقی دارم که وقتی فعال میشه حتی بُعد منطقی خودم هم نمی‌تونه قانعش کنه! از اینکه دیگران سعی می‌کنن توجیهش کنن خنده‌ام می‌گیره! اگر توجیه‌شدنی بود که غیرمنطقی نبود!



چنان در قید مهرت پایبندم
که گویی آهوی سر درکمندم

گهی بر درد بی‌درمان بگریم
گهی بر حال بی‌سامان بخندم

نه مجنونم که دل بردارم از دوست
مده گر عاقلی بیهوده پندم!

گر آوازم دهی من خفته در گور
برآساید روان دردمندم

سری دارم فدای خاک پایت
گر آسایش رسانی ور گزندم


سعدی، با صدای محمد معتمدی

برای ما خیلی سخته که بخوایم خودمون باشیم. اما ادای دیگران رو درآوردن، آسونترین کاره! الگو قرار دادن و الگو گرفتن با ادا فرق داره! وقتی یکی الگوی ماست، اون ویژگی که باعث الگو شدن اون فرد شده در ما نهادینه میشه! اما ادا ریشه نداره و فقط ظاهره! ما ظاهرا شبیه خیلیها هستیم اما باطنا... انقدر به تظاهر مشغول میشیم که هیچ ویژگی اصیلی در ما رشد نمیکنه! به نوجوونها نگاه کنید که چقدر همگی شبیه هم هستند! نهایت تفاوتشون اینه که یکی از این نوتلا کوچولوها دوست داره یکی از این بزرگا! یه درجه بدتر هم وجود داره، اینکه اصلا نمیدونیم داریم ادای کیو در میاریم؟!
خیلی جامعه مون اقتباسی شده، از لباس پوشیدن تا حرف زدن! از غذا خوردن تا فکر کردن! یه جوری با لهجه میگه control که انگار تو دل USA وایساده! میخواد خودشو معرفی کنه، یه جوری ابوالفضل رو با لهجه اصیل آمریکایی تلفظ میکنه که  David اونظوری با لهجه اسمشو نمیگه! زیر پست اینستاش اصلا جمله فارسی نمیبینی، بعد یکی از کلماتش هست mens به معنی مردان‌ها!



مراقب من باش
از من فقط
تو مانده‌ای!

افشین صالحی