اگر اون دسته آدمهایی که به طور غیرطبیعی با همه چیز مخالفن رو کنار بذاریم، بعضی هم هستن که اصلا جرئت مخالفت کردن ندارن! میگن افراد بیشتر تمایل دارن مثل دیگران رفتار کنند، پس اگر در جمعی هیچ کس نظر مخالفی نداره  یا نظر مخالفش رو ابراز نمیکنه، دیگران به نظر مخالف خودشون شک میکنن و می ترسن که ابرازش کنن! این ضعف هم به تربیت ناصحیح خانواده برمیگرده و هم نداشتن معلم مناسب!
ما همیشه معلمهای تازه کار رو برای مقاطع ابتدایی درنظر میگیریم. درحالیکه در اون سن سیستم فکری، تصمیم گیری، عقاید، مهارتها و ... در بچه ها شکل میگیره. اگر کسی نباشه که این سیستم رو درست هدایت کنه (و چه بسا اصلا از وجودش با خبر هم نباشه)، میشه نسل ما که اول میریم دانشگاه بعد تصمیم میگیریم چه کاره بشیم! میشه همین اوضاع شلم شوربایی که هیچ کس سر جای خودش نیست، هیچ کس مهارتها و حتی در مواردی علایقش رو نمیشناسه، هیچ کس از شغلش راضی نیست، و... تازه جرئت حرف حساب زدنم نداریم!


به دلارام بگو ای نفس باد سحر
کار ما همچو سحر با نفسی افتادست
سعدی

بعضیا یه عمره در مرحله دگردیسی به سر میبرن،  نگرانم عاقبت تو همون مرحله بگندن!

قدیما عیدیام برام خیلی مهم بودن. نگهشون میداشتم برای نمایشگاه کتاب :)

مثل باران بهاری که نمیگوید کِی

بیخبر در بزن و سر زده از راه برس

حسین منزوی

ظرفیت دستام برای نگهداشتن داشته هام محدوده اما خواسته هام نامحدود! هربار باید یه چیزی رو بذارم زمین تا بتونم به جاش چیز دیگه ای بردارم. هم قشنگه هم قشنگ نیست.
زندگی کردن با آدمای ساده، یکی از شگفتی های زندگیه.

دنیا دنیای مذاکره است! اما این ظاهرشه! در مذاکره استراتژی های مختلفی وجود داره، یکی از اونها استراتژی جنازه است. یعنی یکی از طرفین مذاکره انقدر قدرتمنده که فقط اون شرایط تعیین میکنه. طرف دیگه رو مثل جنازه توی رینگ میشه تصور کرد که فقط داره مشت میخوره! اما چی به یکی انقدر قدرت میده؟
توی مدیریت گفته میشه اینکه یه مدیر یا رهبر واقعا چقدر قدرتمنده مهم نیست، اینکه چقدر میتونه از خودش تصویر قدرتمندی بسازه مهمه! به محض اینکه این تصویر خراب بشه، حتی با وجود قدرت هم، دیگه وجهه قدرتمند سابق رو نمیتونه بدست بیاره! مثل وقتی که یه کارمند در حضور اعضای دیگه سازمان سر مدیر داد میکشه!
یه رهبر برای اینکه بتونه مشروعیت (به معنای اعتبار) کسب کنه، باید یکسری کارهای تشریفاتی انجام بده، مثلا بعضی روزها برای اعضای سازمان سخنرانی کنه و دستاوردهای سازمان رو نام ببره! متناسب با فرهنگ سازمان و استراتژی ها با سازمان های دیگه در ارتباط باشه و...

همه اینها در سطح مدیریت یه کشور قابل تعمیمه! ما هم داریمشون اما انگار بعضیا هستن که خیلی از داشتنشون خوشحال نیستن. خدا بهشون عقل بده :)



ز میان تمام این گلها
آه! تنها یکی شکفته نشد
دوستت دارمی که گفته نشد...

علیرضا فولادی

یکی دیگه از رفتارهای انعکاسی که برام جالبه رفتار وبلاگ نویسهاییه که هنوز هم با وجود اینستاگرام و کانالهای تلگرامی و... اینجا باقی موندن اما  در قید این هستن که کی براشون چند تا کامنت میذاره و...  شاید مطالب من برای شما جالب نباشه و دوست نداشته باشید اینجا رو بخونید اما من مطالب شما رو دوست داشته باشم! و بالعکس :)

تجربه شخصیم درباره نشانه های ظاهری هوش، یکیش تند صحبت کردن بوده. افراد عادی در هر دقیقه حدود 120-150 کلمه استفاده میکنن اما افرادی هم هستن که بیشتر از 200 کلمه در دقیقه میگن! یکی دیگه از نشانه های هوش، خنگ بنظر رسیدن در بعضی موقعیتهاست! یکی دیگه که خیلی کاربردیه قدرت حافظه شنیداریه. میتونن در حالیکه دارن به جملات جدید گوینده گوش میدن، جملات قبلی رو یادداشت کنن. تاکید میکنم که تجربه شخصیم بودن و مبنای علمی ندارن. تازه برعکسشون هم درست نیست.

پَرم را میکَنم امشب، مگر یکبار بالم را

برای خستگی های خودت بالش کنی مادر!

حسین زحمتکش

جوجه هامون :)

دقت کردم خوب و بد رفتار کردن اطرافیانم بیشتر به رفتار خودم مربوطه. بیشتر شخصیت خنثی دارن و اگر باهاشون خوب باشم بی درنگ تلافی میکنن، اگر هم بد باشم باز هم تلافی میکنن! برام جالبه که خودشون برای رفتارشون قالب تعریف شده ای ندارن. یعنی نمیشه خیلی نظر کلی درباره شون داشت که خوبن یا بد! بیشتر مثل آینه رفتار خودم رو منعکس میکنن.
از درس و مشق خسته ام! :(

آنچه را میپرورانی پشت پیشانی بگو
بی نقاب از چهره های بکر پنهانی بگو
ای کاش تنهایی نبود این در کنارم ماندنت
جاده می رقصد به ساز بی محابا راندنت
باد و طوفانی که هم تصمیم کوچت میوزند
از تمام رد پاهاشان پشیمان میشوند
...
جاده میرقصد، چارتار

مغز آدمی اصلا ابهام رو برنمی تابه! علت اینکه همه دوست دارند درباره همه چیز و همه کس قضاوت کنن و نظر بدن، رفع ابهامه!  توی خیابون و نزدیک دور برگردون، یه ماشین از دو لاین اون ورتر یه دفعه به سمت دوربرگردون پیچید و نزدیک بود که تصادف کنیم! مامان و بابام تا آخر مسیر داشتن حدس میزدن که چرا راننده یک مرتبه تصمیم گرفت که دور بزنه!

آخر ترم یه ارائه درباره مذاکره دارم. در حین جمع آوری مطلب، به این مطلب رسیدم که بسیار جالب بود.

غذاهای ایتالیایی به طرز عجیبی خوشمزه اند! با احساسات آدم بازی میکنن!

در روانشناسی یه ترسی وجود داره به نام "ترس از نه شنیدن". مثل وقتی که از فروشنده تخفیف نمیخوایم چون می ترسیم بهمون نه بگه. درحالیکه اگر از شیوه های قیمت گذاری و سیاست های فروش کمی بدونیم، اون وقت تخفیف گرفتن رو جزئی از حقوق خودمون می دونیم نه لطف فروشنده! گرفتن حق هم که ترس نداره :)

وقتی ازم معدل میپرسن و میگم نمره نیومده، فکر میکنن مشروط شدم نمیخوام بگم. :) 

مردم از پنجره خونه شون چنین مناظری رو می بینن، اون وقت ما خونه مردم، ساختمون نیمه کاره، مجتمع تجاری، پارکینگ طبقاتی و...

انقدر ذهنم درگیر مسائل سیاسیه که اصلا نمی تونم روی درس تمرکز کنم! :دی

یه ماتریسی تو مدیریت هست که با استفاده از اون، نقاط قوت و ضعف سازمان و تهدیدها و فرصتهای محیطی رو مشخص میکنن. از اهداف این ماتریس علاوه بر شناخت این فاکتورها، تبدیل تهدیدها به فرصته! توی سیاست از این فن مدیریتی خیلی خوب استفاده میشه! مثل زمانی که پدر یه دزد بودن نه تنها مایه ننگ نیست، که حتی یه پوئن مثبت برای طرفدار پیدا کردنه! یا حتی خود دزد بودن نه تنها عار نیست که حتی نشونه نبوغه و باید اون دزد رو رها کرد در دل جامعه تا ول بچرخه و مردم باز هم از نبوغش بهره ببرن! یا مثلا اگه یکی آشوب به پا کرد و جامعه رو به مرز فروپاشی کشوند که نباید اعدام بشه، اصلا زندانی هم نباید بشه، اون شهید زنده است، اون یه قهرمان ملیه، یه آزادی خواهه! بعله :)

انّ الذین کفروا سواء علیهم اانذرتهم ام لم تنذرهم لا یومنون. ختم الله علی قلوبهم و سمعهم و ابصارهم غشاوه و لهم عذاب الیم! 6-7 بقره

مهمون بازی ها الان در نقطه اوجه! به مامانم میگم یه پکیج از میوه و شیرینی و آجیل درست کنیم با یه سماور غول پیکر که کنارش لیوان یکبار مصرف چیده شده، همگی جلوی در ورودی باشه. هرکی خودش از خودش پذیرایی کنه. ولی کلا فامیلای ما خیلی حساسن هر تغییری رو بی احترامی تلقی میکنن. :|

هر پژوهشی یه مرحله داره به اسم data gathering . بعضی فکر میکنن هرچی اطلاعات بیشتری جمع آوری کنن بهتره، درحالیکه اطلاعات زیاد از حد فقط باعث سردرگمی میشه. تو این مرحله تعادل مهمه.

گفتم تعادل یاد تعاریف جدیدش افتادم. یکی از تعاریف اخیر و سیاسی طور یا همون عوام فریب، اینه که در جامعه مردم میتونن کمی حجاب داشته باشن تا متعادل بنظر برسن. یا مثلا می تونن نماز بخونن اما مشروب هم کنار غذاشون سرو کنن که جامعه شاد باشه. یا هیئات مذهبی به جای خودشون، مراسم توهین به مقدسات هم به جای خودشون. احترام به قرآن سر طاقچه جای خودش، جدایی دین از سیاست هم جای خودش. یا اصلا فقط به صفحات زوج قرآن عمل کنیم که دیگه متعادلترین باشیم :)

آه از این نفرین که با دست دعا برگشته است

فاضل نظری